شیلنگ های هیدرولیک شریان های حیاتی سیستم های هیدرولیک هستند که سیال را از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می کنند. با توجه به تنوع کاربردها و شرایط کاری، این شیلنگ ها در انواع مختلف با مشخصات گوناگون تولید می شوند. انتخاب شیلنگ مناسب برای هر سیستم، نقشی اساسی در عملکرد و ایمنی آن ایفا می کند.
در این راهنمای جامع، به بررسی انواع شیلنگ های هیدرولیک، ساختار آنها، مزایا و معایب هر نوع، کاربردها و همچنین استانداردهای مرتبط می پردازیم.
دسته بندی شیلنگ های هیدرولیک
شیلنگ های هیدرولیک را می توان بر اساس معیارهای مختلفی دسته بندی کرد. رایج ترین روش دسته بندی بر اساس جنس لایه داخلی آنهاست:
1. شیلنگ های لاستیکی:
- این نوع شیلنگ ها از رایج ترین و ارزان ترین انواع هستند و از لاستیک یا الاستومرهای دیگر ساخته می شوند.
- مزایا: انعطاف پذیری بالا، قیمت مناسب، تنوع بالا در سایز و فشار کاری
- معایب: مقاومت کم در برابر حرارت، مواد شیمیایی و سایش، عمر نسبتاً کوتاه
2. شیلنگ های پلی یورتان:
- این شیلنگ ها از پلی یورتان ترموپلاستیک ساخته شده اند و جایگزینی مناسب برای شیلنگ های لاستیکی هستند.
- مزایا: مقاومت بالا در برابر حرارت، مواد شیمیایی، سایش و پارگی، عمر طولانی تر از شیلنگ های لاستیکی
- معایب: قیمت نسبتاً بالا، انعطاف پذیری کمتر از شیلنگ های لاستیکی
3. شیلنگ های تفلون:
- این شیلنگ ها از PTFE (پلی تترا فلوئورواتیلن) ساخته شده اند و برای کاربردهای خاص با فشار و دمای بالا مناسب هستند.
- مزایا: مقاومت بسیار بالا در برابر حرارت، مواد شیمیایی، خوردگی و سایش، انعطاف پذیری بالا
- معایب: قیمت بسیار بالا، سختی و عدم انعطاف پذیری در مقایسه با سایر انواع
4. شیلنگ های نایلونی:
- این شیلنگ ها از الیاف نایلون به عنوان لایه تقویتی و یا روکش خارجی استفاده می کنند و در فشارهای پایین کاربرد دارند.
- مزایا: قیمت مناسب، وزن کم، انعطاف پذیری بالا
- معایب: مقاومت کم در برابر حرارت، مواد شیمیایی و س擦
5. شیلنگ های فلزی:
- این شیلنگ ها از فلزاتی مانند فولاد ضد زنگ، آلومینیوم یا مس ساخته شده اند و برای کاربردهای بسیار فشار قوی و دماهای بالا مناسب هستند.
- مزایا: مقاومت بسیار بالا در برابر فشار، حرارت، مواد شیمیایی و سایش
- معایب: قیمت بسیار بالا، وزن زیاد، انعطاف پذیری بسیار کم
ساختار شیلنگ های هیدرولیک
به طور کلی، هر شیلنگ هیدرولیک از سه لایه اصلی تشکیل شده است:
1. لایه داخلی:
- این لایه که از جنس های مختلفی مانند لاستیک، پلی یورتان، تفلون و یا نایلون ساخته می شود، وظیفه انتقال سیال هیدرولیک را بر عهده دارد.
- جنس این لایه باید با سیال مورد نظر سازگار باشد تا از خوردگی و فرسایش جلوگیری شود.
2. لایه تقویتی:
- این لایه که معمولاً از الیاف بافته شده (مانند پلی استر یا نایلون) و یا سیم های فلزی (مانند فولاد) تشکیل شده است، وظیفه تحمل فشار و جلوگیری از انبساط شیلنگ را بر عهده دارد.
- تعداد لایه های تقویتی، ضخامت و جنس آنها، فشار قابل تحمل شیلنگ را تعیین می کند.
3. لایه بیرونی:
- این لایه که معمولاً از جنس لاستیک، پلی یورتان و یا ترموپلاستیک است، وظیفه محافظت از شیلنگ در برابر عوامل محیطی مانند سایش، خوردگی، اشعه UV و مواد شیمیایی را بر عهده دارد.
اتصالات شیلنگ های هیدرولیک
اتصالات شیلنگ های هیدرولیک برای اتصال شیلنگ به اجزای دیگر سیستم هیدرولیک مانند پمپ ها، شیرها و جک ها استفاده می شوند. انواع مختلفی از اتصالات با استانداردهای گوناگون وجود دارد که متناسب با نوع شیلنگ و کاربرد مورد نظر انتخاب می شوند.
